اثر اسانس طبیعی کارواکرول و تنظیم کننده های رشد روی ماندگاری گل های شاخه بریده آلسترومریا (alstroemeria spp)

زرد شدن زودهنگام برگ در گل های شاخه بریده آلسترومریا قبل از ریزش گلبرگ ها مهمترین عامل محدود کننده ماندگاری این گل ها است. هدف از پژوهش حاضر، افزایش ماندگاری و کیفیت ظاهری گل شاخه بریده آلسترومریای رقم بریدال بود. بدین منظور گل ها به مدت 24 ساعت با محلول هایی شامل جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین و اسانس طبیعی کارواکرول در غلظت های 50 و 100 میلی گرم در لیتر، 5- سولفو سالیسیلیک اسید در دو غلظت 1 و 5/1 میلی مولار و ساکارز در دو غلظت 5 و 10 درصد و تیمارهای اتانول و آب مقطر بعنوان شاهد تیمار شدند. سپس گل ها تا پایان آزمایش در آب مقطر قرار گرفتند. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری گل و برگ، وزن تر نسبی، جذب آب و صفات فیزیولوژیک شامل: میزان آنتوسیانین، میزان کلروفیل، کاروتنوئید، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به ترتیب با 33/3 و 3 روز داشتند. وزن تر نسبی و جذب آب در تیمارهای ذکر شده نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. اسانس کارواکرول در دو غلظت 50 و 100 میلی گرم در لیتر بر ماندگاری گل تأثیر مثبتی نداشت. ریزش گلبرگ در تمامی تیمارها زودتر از زردی برگ مشاهده شد. در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر، بنزیل آدنین 100 میلی-گرم در لیتر و 5- سولفوسالیسیلیک اسید 5/1 میلی مولار زردی برگ دیرتر از سایر تیمارها اتفاق افتاد. همچنین در این تیمارها میزان آنتوسیانین و کلروفیل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. بلعکس میزان کاروتنوئید، پراکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم کاتالاز نسبت به شاهد کمتر بود. میزان پروتئین در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشتر از سایر تیمارها و فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمار جیبرلیک اسید 100 میلی گرم در لیتر کمترین بود. در مجموع، کیفیت و ماندگاری گل های شاخه بریده آلسترومریا رقم بریدال در هر دو تیمار جیبرلیک اسید (50 و 100 میلی گرم در لیتر) بیشتر از سایر تیمارها افزایش یافت.